Frederieke Jochems wordt in 1961 in Schiedam geboren en groeit vanaf haar eerste levensjaar op in het Limburgse Brunssum. Na de middelbare school vertrekt ze voor een jaar naar Amerika om aan de State University of New York at Binghamton experimentele film te gaan studeren. Terug in Nederland combineert zij vanaf begin jaren ’80 de studie Culturele Antropologie bij de Universiteit van Amsterdam met de postacademische opleiding Visuele Communicatie aan de Rijksakademie voor Beeldende Kunsten, waar zij de Uriotprijs wint met de korte experimentele speelfilm Duet voor cello en film (1985).
​
In 1986 start ze eenmanszaak Franjo Filmprodukties en maakt korte kunstzinnige films als Spiegelzaal (1987) in samenwerking met componiste Margriet Hoenderdos (uitzending NOS) en de op fotografie gebaseerde speelfilm Zijn geheim (1995) die op vele internationale festivals aandacht krijgt. Andere films zijn De blikvanger (1988), Tourniquette (1992) en Treppenwitz (1996).
​
Ze initieert multidisciplinaire community art projecten zoals Van der Helst streetwise (1999) en Paleis voor de laatste arbeiders (2005) in het Amsterdamse School-complex De Dageraad, waarin ze fotografie en architectuur samenbrengt in een project met een sterke sociale component. Franjo wordt Franjo Film.Foto.Video (1997) en vestigt zich in de Franjo Studio in de Pijp te Amsterdam. In 2004 wordt Stichting Het Nieuwe Zuiden opgericht ter ondersteuning van de diverse (film)projecten.
​
Naast werkzaam in fotografie verlegt zij haar focus steeds meer naar documentairefilm. In Zout zoet (2004) legt Jochems vast hoe de oude inwoners van het voormalige eiland Urk de inpoldering van de Noordoostpolder beleven. Deze film voor Omroep Flevoland wordt uitgezonden door de NTR. Haar film Edith Stein, Echt en de Waarheid (2009) voor L1 over de controverse naar aanleiding van de heiligverklaring van de katholiek geworden joodse Edith Stein, wordt onder meer gedistribueerd in New York. Voor regionale en landelijke omroepen maakt zij documentaires als De zichtbare denker (2011) over schrijver en filosoof M. Februari (HUMAN), Stormen in het Nieuwe land (2012) over de bedreigde bibliobus in de Noordoostpolder, Militairen in de Mijnstreek (2013) over het NAVOhoofdkwartier, verweven met haar eigen geschiedenis in Brunssum. Zij maakt documentaires over kunst zoals I love art (2009) over de raadselachtige dakloze kunstliefhebber Daniel Gould en Gevangen in Schoonheid (2016) over het bewogen societyleven van schildersechtpaar Karin en Ernst van Leyden.
Na enkele researchreizen produceert en regisseert zij de documentaire August Willemsen, de bladzij en de werkelijkheid (2022), met als leidraad de bestseller Braziliaanse brieven van vertaler en schrijver August Willemsen. Deze film wordt lovend in de pers ontvangen en in vele bioscopen en filmhuizen vertoond, ook is er een tournee in Braziliaanse steden als Rio de Janeiro en Sao Paulo. De documentaire is te zien op Picl.
​
In al haar werk blijft de visueel gerichte experimentele achtergrond waarneembaar, altijd vanuit een persoonlijke urgentie voorbij een journalistieke weergave. Zij combineert gedegen research met een meeslepend verhaal en benut beeldende vertelelementen als visuals en animaties. In haar onderwerpkeuze en thematiek verraadt zich haar antropologische achtergrond. Vaak gaan haar projecten over mensen die op plekken samenleven, over identiteit in een verschuivende culturele omgeving, over uitgesproken complexe individuen met tot de verbeelding sprekende innerlijke tegenstrijdigheden.
​
Frederieke Jochems woont en werkt samen met filmmaker, cameraman en editor Andras Hamelberg, ze hebben twee volwassen kinderen. Naast het vervaardigen van eigen filmproducties is zij docent op HBO filmscholen en coacht documentairemakers.
Voor details, filmografie, opdrachten, tentoonstellingen, vertoningen en docentschap zie uitgebreid CV.
​